Στο κέντρο μας πιστεύουμε ότι η αξιολόγηση των σαλπιγγών πρέπει να αποτελεί μέρος των ερευνών περί υπογονιμότητας.

Με την υστεροσαλπιγγογραφία (σαλπιγγογραφία)  κατά βάσιν αξιολογούμε τη διαβατότητα των σαλπίγγων. Με άλλα λόγια εξετάζουμε κατά πόσον οι σάλπιγγες είναι διαβατές («ανοικτές»).

Περίπου το 15% των ζευγαριών πάσχουν από σαλπιγγική υπογονιμότητα και το ποσοστό αυτό είναι σημαντικά μεγαλύτερο σε όσους πάσχουν από δευτερεύουσα υπογονιμότητα, δηλαδή εκείνους που πασχίζουν να συλλάβουν έπειτα από προηγούμενες εγκυμοσύνες.

Η συνδρομή της μπορεί να είναι πολύτιμη και σε περιπτώσεις ασθενών με συνεχείς αποτυχημένους κύκλους όπου εικάζεται η ύπαρξη «υδροσάλπιγγας». Η υδροσάλπιγγα είναι η συγκέντρωση υγρού μέσα σε έναν φραγμένο σωλήνα, το οποίο μπορεί να διαρρεύσει πίσω στη μήτρα και να επηρεάσει αρνητικά τις πιθανότητες εμφύτευσης ενός εμβρύου ή να αυξήσει τον κίνδυνο αποβολής. Εφόσον επιβεβαιωθεί η ύπαρξή του, η φραγμένη σάλπιγγα θα απομακρυνθεί χειρουργικά ή θα αποκλειστεί με ένα χειρουργικό κλιπ ώστε να πάψει να επικοινωνεί με τη μήτρα.

Ορισμένες μελέτες έχουν δείξει επιπλέον ότι μπορεί να υπάρξει μια βραχυπρόθεσμη αύξηση στις πιθανότητες για μια φυσική εγκυμοσύνη μετά από μια υστεροσαλπιγγογραφία ή μια λαπαροσκόπηση.